Amberkleurig bier met een koperen schijn. Sommige van de geproefde biertjes zijn heel helder, sommige zijn eerder troebel.
De schuimkraag is dicht van structuur, maar valt vrij snel terug tot een blijvend laagje.

Het aroma spreekt veel mensen aan. Een fruitig aroma dat aan abrikozenconfituur doet denken. De smaak zet onmiddellijk vol aan. Het aroma van de abrikozenconfituur vult onmiddellijk de mond zonder plakkerig te worden. De bitterheid is nooit ver weg. Voor een bier in deze stijl is dit stevig gehopt.

Ook in de afdronk blijft de hopbitterheid lang hangen. De fruitigheid zakt dan wat af naar de achtergrond en maakt plaats voor een prikkelend gevoel. Het proefpanel gaat op zoek naar de oorsprong van deze prikkel. Gember wordt genoemd, maar het typische aroma van gember ontbreekt. Het is eerder de prikkel van cayennepeper. Inderdaad blijkt dat er galapenjo’s aan het bier zijn toegevoegd!

Het bier heeft 7,3 % alc en heeft een mooi vol karakter. De smaak blijft evolueren. Sommigen hebben een wat zurige ervaring. De prikkel neemt meer en meer de bovenhand maar wordt zeker niet storend. In tegendeel, hierdoor komen juist telkens verschillende andere smaken naar de voorgrond. Een karaktervol bier en een nieuwe ervaring die we zeker aan iedereen zouden aanraden om te proberen.
De brouwer noemt dit een “bitterzoete IPA”. Door zijn uitzonderlijke karakter krijgt dit bier 4,5 hopbellen.

Bij het uitgieten zien we een troebel blond bier met een rustige
pareling. Jammer genoeg verdwijnt de schuimkraag al snel.

De eerste indruk van het aroma komt nogal chemisch over en
doet ons aan citronella denken. Daarna komen meer kruiden naar
voor.

De smaak zet bitter aan en verraad onmiddellijk de bierstijl, dit is
een IPA. Maar dan valt de smaakbeleving even weg. Het bier heeft
niet genoeg body.

Daarna komt de kruidigheid weer naar voor. We
herkennen gember maar ruiken ook kardemom en kruidnagel.
Ook een zekerer fruitigheid die aan perzik en pompelmoes doet
denken.

Voor sommigen is het geheel wat medicinaal.
Een wat vreemd bier dat een beetje wringt. Enerzijds een smaakvol bier voor 6,2% alc, maar het basisbier lijkt onvoldoende krachtig te zijn om de kruiding tot zijn recht te laten komen.

Hadden we bieren beoordeeld op het etiket, was deze misschien net iets hoger geëindigd. Een erg origineel en humoristisch etiket met enkele filosofische gedachten. En neen, voor de aandachtige lezer, in de titel staat geen spellingsfout. Het is wel degelijk “Unwandet”

Donker bruin bier met rode schijn en een fijne schuimkraag die in een dun laagje op het bier blijft staan. Het licht beige schuim laat een mooie “Belgian lace” achter op de rand van het glas. De helderheid is moeilijk te beoordelen gezien het bier vrij donker is.

In het aroma vooral rood rijp fruit. Aroma van rozijnen, rijpe pruimen, zoetig. De pareling is heel zacht, dat zorgt wel voor een vol mondgevoel. Samen met een flinke scheut alcohol is dit een zeer verwarmend bier.
De smaak zet vol en krachtig aan met een nadruk op het zoete en het fruitige, maar het bitter houdt dit bier in balans zonder op de voorgrond te komen. Verder ook een beetje karamel.
Sommige pannelleden ontdekken porto in de smaak en aroma. Een teken dat het bier verouderd is. Sommigen vinden dit een verfrissende bijkomstigheid. Voor anderen is dit eerder muf.

Cuvée du Chateau werd dan ook oorspronkelijk op de markt gebracht als een bier dat in de kelders van de kasteelbrouwerij had gerijpt. Vandaag
wordt het zo gebrouwen dat het ook vers een gelijkaardige smaakervaring biedt.
Wij proefden dit bier in december op een koude winteravond. Dit is een bier dat perfect pas bij deze tijd van het jaar.
Een bier dat duidelijk door een professional is ontwikkeld. Mooi in evenwicht en perfect in zijn segment in te kaderen. Een stevige klepper van 11 % alc.
Dit bier krijgt een stevige vier hopbellen van het Ambibrew proefpanel.

Dit bier heeft een schitterende robijnrode kleur, hoewel het bier hergist op de fles is het toch helder en blijft de gistbodem mooi in de fles. De schuimkraag wordt ondersteund door een vrij stevige pareling.

Het bier heeft een zeer boeiend aroma van rood fruit, braambessen, kruiden, hout en een scheut alcohol. Dit belooft een stevige klepper te worden.

Ook de smaak is zeer complex. Er is een zeer geparfumeerde eerste indruk en na de zoete aanzet komen vanille en rode wijn naar voor. Daarna vloeit het bier licht bitter uit, maar komt ook een ziltige
nasmaak opzetten.
Een beetje aan de zoete kant, maar wel uitgebalanceerd.
Door sommigen toch net iets te zoet bevonden.

Over deze quadrupel van 11% alc is heel wat te zeggen. Het proefpanel raakt verdeeld in fans en mensen die het bier te machtig en te zoet vinden en strandt zo op een gemiddelde score van 3,5 hopbellen. Liefhebbers van de stevige quadrupel geven dit bier echter graag een pak meer.

Ieder jaar maken de brouwers van De Halve Maan een blend van verse Straffe Hendrik Quadrupel en hetzelfde bier dat gerijpt heeft op houten vaten. Elke jaargang is dus lichtjes anders.

Matthias van microbrouwerij ’t Atelier is een naar Gent uitgeweken Maldegemnaar. De verschillende bieren van de brouwerij kregen de laatste tijd een verfrissend nieuwe look!

Donker blond, koperkleurig bier met een met een wazige kleur door de hergisting. De eerste helft van het flesje is helder. De schuimkraag is
aanvankelijk matig sterk. Bij het uitgieten moet er redelijk sterk door gegoten worden.

In het aroma vooral fruit, Luikse stroop en gedroogde abrikozen.
De smaak is zoet en volmondig. Het fruit komt sterk terug in de smaak, overheersend zoet. De smaak blijft lang hangen en evolueert naar
hopbitter.

In de afdronk ontdekken we ook een zekere peperigheid. Mooie body voor een bier van 8,5%.

Het bier is goed in balans en wordt algemeen als aangenaam ervaren.
Wat je ruikt is wat je proeft en wat in de nasmaak blijft hangen. Voor de meesten aan tafel een all-season-bier.
Ons proefpanel is het eigenlijk roerend eens over dit bier en geeft 3,5 hopbellen.

Donker bruin tot zwart bier met een licht beige schuimkraag. Het schuim staat erg sterk op het bier en vormt een mooie “Belgian Lace” op de rand van het glas en vervalt na enige tijd in een berglandschap. In elk geval een zeer sterke schuimkraag, die bij het uitgieten echter zeer goed controleerbaar is.

Van ver is al duidelijk een zeer aangenaam mokka aroma waarneembaar. Gebrande geur. Naast koffie, zeker ook donkere chocolade. Men verwacht een stevige klepper qua alcohol. Volmondig bier, door de erg zachte pareling voelt het ook romig in de mond aan. Het is verrassend zoet en mist wel wat bitterheid.

Vooral in de afdronk missen we wat bitterheid om het bier in balans te brengen. Maar wel een zeer aangenaam mondgevoel dat erg doet denken aan een mokka-ijsje voor volwassenen. Een doordrinker is dit niet, wat wellicht ook niet de bedoeling was. Dit lijkt ons wel het ideale dessertbier.

Voor “slechts” 7,5% alc is dit een bier met een zeer stevige body. Misschien wat eenzijdig door het lichte gebrek aan hop in de afdronk, maar algemeen zeer geapprecieerd door onze proevers. Sommigen denken dat een kleine verhoging in het alcoholvolume het bier ook ten goede zou komen.

Het panel geeft uiteindelijk na lang beraad 3,5 hopbellen. De Oosteke brouwerszijn begonnen als hobbybrouwers en hebben intussen hun eigen erkende microbrouwerij. Voor de grotere brouwsels werken ze samen met andere artisanale brouwerijen. Hun website verwijst daarvoornaar Contreras.

De Musketeers komen hier wel eens meer aanbod in ons tijdschriftje. Maar ja, ze brouwen dan ook bier in de hogere regionen en bieden zowel classics als nieuwe innovatieve bieren aan. Niet moeilijk dat wij ons er vaak (en graag) laten aan vangen!

Dirty Talk may turn your days into nights. and your nights into misty memories. Cheers!

In het glas zien we een troebel blond bier met een stevige witte schuimkraag en een beheerste, statige pareling.

Bij het uitgieten komt een duidelijk citrus-aroma ons al tegemoet. Hier hoef je niet te twijfelen aan de stijl. Dit is een IPA waarbij niet bespaard is op de citrushoppen in de dry-hopping. Na de tasting bekijken we het etiket en zien we dat er maar liefst 4 citrus-hoppen zijn gebruikt waaronder Amarillo en Citra.

De smaak is mooi bitter, zonder plakkerigheid maar met een stevige body voor eenbier van 6,5% alc. Een stevige body wil niet zeggen dat het erg complex is. De rode lijn in het bier is en blijft het citrus-aroma dat in de body vooral aan pompelmoes doet denken. Een explosieve IPA wordt gezegd. Aanvankelijk vinden sommige leden van het proefpanel het bier te strak bitter, vooral in de afdronk die lang blijft hangen. Maar naarmate het bier wat warmer wordt in het glas komen de moutige smaken meer naar voor, ze temperen de bitterheid en maken het bier toegankelijker.

Dit bier werd in 2020 ontwikkeld door The Musketeers in samenwerking met Nick Bril van restaurant The Jane en was oorspronkelijk exclusief daarvoor bestemd. Hier en daar kun je het ook eldersop de kop tikken.

De info op het etiket is zeer correct en stemt overeen met onzewaarnemingen. Er is op geen euro gekeken voor de afwerking want naast een etiket is het flesje ook nog eens in een kleurrijke wikkel gestoken. Het moet gezegd, we vinden de wikkel unaniem aantrekkelijker dan het etiket.

Misty IPA? Bij sommige brouwers zouden we denken aan een mislukte IPA die ze toch proberen te slijten, maar niet in dit geval. Een dergelijke grote hoeveelheid hop toevoegen om te dry-hoppen (koud hoppen na het brouwproces) resulteert in een vrij troebel bier. Voor het volle body-gevoel isblijkbaar ook rogge en tarwe toegevoegd. Ook die granen geven een troebel resultaat. Bedoeld troebel dus, en daar zijn we helemaal niet tegen!

Ons verdikt van 3,5 hopbellenis wel vrij streng. Eigenlijk is er niets fout op dit bier aan te merken, zeker voor liefhebbers van de sterkere IPA. Alleen menen we dat het IPA-rek wel stilaan vol is geraakt.

Vrij troebel blond bier met een sterke schuimkraag. De schuimkraag is onderaan vrij grof, ondersteund door de sterke pareling. De bovenzijde van de schuimkraag vervalt in een maanlandschap.

In het aroma vooral hop. Zowel groene hop zoals gekookt in de brouwerij als verfrissende citrushop in het aroma.

Wat weinig body. De smaak valt vrij snel weg en dat komt niet echt overeen met de ervaring in het aroma. Waarbij de verwachtingen toch hoog gespannen waren. Na het dipje van de smaak komt een lange bittere afdronk.

Een verfrissend terrasbiertje dat bij iedereen in de smaak zal vallen maar behalve het aangename aroma geen echt grote verrassingen biedt.

Wij stranden met wat goede wil op 3,5 hopbellen.

Armand is vernoemd naar Armand Desplenter. De vader van de huidige zaakvoerster van de brouwerij, Ooit CEO van brouwerij RIVA en bezieler van de kasteelbrouwerij Ter Dolen. Armand Desplenter overleed in 2014.

Gesluierd blond bier met een stevige bruis. Het schuim is wit en gemiddeld sterk. Mooi wandklevend. Presenteert mooi.

Gesluierd blond bier met een stevige bruis. Het schuim is wit en gemiddeld sterk. Mooi wandklevend. Dit biertje presenteert zich alvast mooi.

In het aroma ontdekken we heel wat fruitige zoet / zurige componenten. Wat appelcompotte en ook vanille wordt genoemd. Vanille komt meer naar voor naar mate het schuim zakt. Stevig alcohol in de neus.

De smaak is gebalanceerd tussen zoet en bitter. Een zekere kruidigheid beheerst de smaakbeleving. Kruidnagel of kaneel, in elk geval hebben we een peperig gevoel.

In de afdronk een mooie hopbitterheid, gecombineerd met de subtiele kruidige toets en het zoete dat het bier in balans houdt. Naarmate onze smaakervaring vordert denken we zelfs aan iets infused, deels omwille van de alcoholboost.

Dit bier is toegankelijk genoeg maar heeft ook zeker genoeg karakter om niet weg te zinken in het moeras van blonde bieren. Wel voor wie liefhebber is van een stevige klepper van 10% alc.

Lezers met een goed geheugen herinneren zich dat we deze Gouden Carolus Imperial Blond al eens proefden toen hij juist op de markt was. Eigenlijk kwam deze kerel dus per vergissing weer op de proeftafel. Maar
het is een klasbak en dan geeft dat niet. Bovendien is het wel boeiend om de smaakbeschrijving van toen eens te vergelijken. Gelukkig schreven we toen bijna hetzelfde.

Zoals vermeld in de rubriek “Biernieuws” proefden we al de eerst batch van de Burning Skoll die gebrouwen werd bij De Feniks in Heule. Maar nu deden we de proeverij dus over met een volgende batch gebrouwen in brouwerij De Graal (Brakel). Het proefpanel proeft overigens altijd blind, dus objectiviteit is gewaarborgd.

Het bier giet wat moeilijk uit door een hevige schuimkraag. Eens dat volbracht staat er een mooi en stevig schuim op dit bier van oranje blonde kleur. Het bier is een beetje troebel maar we zien toch een mooi gedoseerde pareling.

De dikke schuimkraag laat aanvankelijk het aroma moeilijk passeren. Het enige wat we echt in de neus krijgen is de geur van de gist die we wel herkennen als een korrelgist die we ook nog gebruikten. Later wanneer de schuimkraag wat zakt krijgen we toch meer aroma’s in de neus en daar duikt ook de gember op. De gember, wat dit bier tot “Spicy Saison” maakt zal alleen worden opgemerkt door de aandachtige proever en had voor ons ietsje meer uitgesproken aanwezig mogen zijn. Al kan dat natuurlijk snel overheersen.

De smaak is hoofdzakelijk hopbitter, maar toch fruitig. Nu pas komen alle aroma’s in de mond vrij en krijgt dit biertje van 7% alc toch nog de complexiteit die het betracht; In de mond komen de aangename fruitige aroma’s van perzik en abrikoos (snoepof geconfijt) vrij. In de afdronk komt de gember in de keel terug al is de afdronk toch in de hoofdzaak hopbitter. We proefden de eerste en de huidige batch niet naast elkaar. Of er erg veel verschil in zit kunnen we dus niet zeggen. Volgens ons kwam de gember en de fruitigheid in de huidige batch toch iets meer naar voor.

Dit bier zal voor velen in de smaak vallen en zal vaak beschouwd worden als een blond doordrinkertje. Maar de echt aandachtige proever zal toch iets complexer gewaar worden wat ons uiteindelijk doet overhellen naar 4 hopbellen.