Vrij troebel blond bier met een sterke schuimkraag. De schuimkraag is onderaan vrij grof, ondersteund door de sterke pareling. De bovenzijde van de schuimkraag vervalt in een maanlandschap.
In het aroma vooral hop. Zowel groene hop zoals gekookt in de brouwerij als verfrissende citrushop in het aroma.
Wat weinig body. De smaak valt vrij snel weg en dat komt niet echt overeen met de ervaring in het aroma. Waarbij de verwachtingen toch hoog gespannen waren. Na het dipje van de smaak komt een lange bittere afdronk.
Een verfrissend terrasbiertje dat bij iedereen in de smaak zal vallen maar behalve het aangename aroma geen echt grote verrassingen biedt.
Wij stranden met wat goede wil op 3,5 hopbellen.
Armand is vernoemd naar Armand Desplenter. De vader van de huidige zaakvoerster van de brouwerij, Ooit CEO van brouwerij RIVA en bezieler van de kasteelbrouwerij Ter Dolen. Armand Desplenter overleed in 2014.
Gesluierd blond bier met een stevige bruis. Het schuim is wit en gemiddeld sterk. Mooi wandklevend. Presenteert mooi.
Gesluierd blond bier met een stevige bruis. Het schuim is wit en gemiddeld sterk. Mooi wandklevend. Dit biertje presenteert zich alvast mooi.
In het aroma ontdekken we heel wat fruitige zoet / zurige componenten. Wat appelcompotte en ook vanille wordt genoemd. Vanille komt meer naar voor naar mate het schuim zakt. Stevig alcohol in de neus.
De smaak is gebalanceerd tussen zoet en bitter. Een zekere kruidigheid beheerst de smaakbeleving. Kruidnagel of kaneel, in elk geval hebben we een peperig gevoel.
In de afdronk een mooie hopbitterheid, gecombineerd met de subtiele kruidige toets en het zoete dat het bier in balans houdt. Naarmate onze smaakervaring vordert denken we zelfs aan iets infused, deels omwille van de alcoholboost.
Dit bier is toegankelijk genoeg maar heeft ook zeker genoeg karakter om niet weg te zinken in het moeras van blonde bieren. Wel voor wie liefhebber is van een stevige klepper van 10% alc.
Lezers met een goed geheugen herinneren zich dat we deze Gouden Carolus Imperial Blond al eens proefden toen hij juist op de markt was. Eigenlijk kwam deze kerel dus per vergissing weer op de proeftafel. Maar het is een klasbak en dan geeft dat niet. Bovendien is het wel boeiend om de smaakbeschrijving van toen eens te vergelijken. Gelukkig schreven we toen bijna hetzelfde.
Ambibrew zal ook deze editie aanwezig zijn op het Maldegems Bierfestival dat plaatsvindt op 04/06/2022. Alle liefhebbers van lekkere bieren worden verwacht aan onze en alle andere standjes die er aanwezig zullen zijn.
Zoals vermeld in de rubriek “Biernieuws” proefden we al de eerst batch van de Burning Skoll die gebrouwen werd bij De Feniks in Heule. Maar nu deden we de proeverij dus over met een volgende batch gebrouwen in brouwerij De Graal (Brakel). Het proefpanel proeft overigens altijd blind, dus objectiviteit is gewaarborgd.
Het bier giet wat moeilijk uit door een hevige schuimkraag. Eens dat volbracht staat er een mooi en stevig schuim op dit bier van oranje blonde kleur. Het bier is een beetje troebel maar we zien toch een mooi gedoseerde pareling.
De dikke schuimkraag laat aanvankelijk het aroma moeilijk passeren. Het enige wat we echt in de neus krijgen is de geur van de gist die we wel herkennen als een korrelgist die we ook nog gebruikten. Later wanneer de schuimkraag wat zakt krijgen we toch meer aroma’s in de neus en daar duikt ook de gember op. De gember, wat dit bier tot “Spicy Saison” maakt zal alleen worden opgemerkt door de aandachtige proever en had voor ons ietsje meer uitgesproken aanwezig mogen zijn. Al kan dat natuurlijk snel overheersen.
De smaak is hoofdzakelijk hopbitter, maar toch fruitig. Nu pas komen alle aroma’s in de mond vrij en krijgt dit biertje van 7% alc toch nog de complexiteit die het betracht; In de mond komen de aangename fruitige aroma’s van perzik en abrikoos (snoepof geconfijt) vrij. In de afdronk komt de gember in de keel terug al is de afdronk toch in de hoofdzaak hopbitter. We proefden de eerste en de huidige batch niet naast elkaar. Of er erg veel verschil in zit kunnen we dus niet zeggen. Volgens ons kwam de gember en de fruitigheid in de huidige batch toch iets meer naar voor.
Dit bier zal voor velen in de smaak vallen en zal vaak beschouwd worden als een blond doordrinkertje. Maar de echt aandachtige proever zal toch iets complexer gewaar worden wat ons uiteindelijk doet overhellen naar 4 hopbellen.
Het is zomer dus moet een fruitbiertje misschien eens kunnen? We gieten dit donker rode bier uit in het glas en zien aan het roze schuim dat het inderdaad een fruitbiertje betreft.
De zachte pareling ondersteunt de schuimkraag net genoeg. Voor een fruitbier is dit behoorlijk donker rood. Zou het basisbier een amberkleurig bier zijn?
Het aroma bevestigt wat we zien. Een zoet fruitbier met kersen, snoepkersen vooral en marsepein.
De smaak is kunstmatig zoet en nogal plakkerig. Een glaasje water hierbij misstaat niet en dat lijkt toch niet de bedoeling te zijn van een zomers fruitbiertje. In de afdronk, weer de snoepkersen en een lichte hopbitterheid.
Algemeen is dit een weinig verrassend, eerder typisch kunstmatig aangezoet fruitbier. Het haalt de gemiddelde score van 3 hopbellen niet omdat het nogal plakkerig is en daardoor zijn verfrissend karakter verliest en omdat een bier met die beperkte smaakbeleving geen 8% alc hoeft te hebben. Brouwerij Huyghe dreigt hiermee het sterke merk van Delerium Tremens toch wat uit te hollen.
Door een verwarring hadden we in juli twee biertjes van de maand. Niet erg! Beter twee dan geen.
Beerstorming is een kleine microbrouwerij die zich toelegt op brouwsels op vraag van derden. Er worden workshops georganiseerd waarbij groepen zelf aan de slag kunnen in de brouwerij. Voor grotere hoeveelheden werken ze samen met andere brouwerijen. De Pam’La is een eigen creatie van de brouwerij.
Het donkerblonde bier oogt mooi met een rode, oranje schijn. Het gesluierde bier heeft een dikke sterke schuimkraag.
Het fruitige aroma komt aangenaam over. We ruiken ook duidelijk de pompelmoes waarvan de zeste ook daadwerkelijk in het bier gebruikt is.
De smaak valt voor ¾ van het proefpanel dan weer tegen. Opmerkingen zijn: “leeg van smaak”, “te weinig body”, “valt een beetje plat” en “Te weinig body voor Pam’la haar pompelmoez’n”. Een ander lid van het proefpanel vindt dit dan weer een zeer verfrissende doordrinker en is wel gewonnen voor het bier.
De afdronk is strak bitter. De brouwer catalogeert het bier zelf als “Grape Fruit Pale Ale” De meningen in het proefpanel zijn zeer verdeeld.Iedereen is het er over eens dat het bier mooi presenteert en een veelbelovend aroma heeft, maar de meesten vinden dat dit bier te weinig body heeft voor een bier van 6,5% alc. Eén iemand is fan en daardoor heeft de Pam’La alsnog een gemiddelde score.
B.O.M. (Belgian Original Maltbakery) bekleedt een apart plaatsje tussen de Belgische brouwers. Eigenlijk is het een ambachtelijke kleine mouterij. Ter plaatse in Roeselare kun je dus niet zien hoe bier gebrouwen wordt, maar wel hoe graan gemout wordt.
De mout dient uiteindelijk om bieren te brouwen. Daarvoor doen de brouwers van B.O.M.Brewery beroep op verschillende commerciële brouwerijen. De brouwers in die brouwerijen ontvangen een moutpakket waarvan ze zelf de samenstelling niet kennen en gaan ermee aan de slag. De bieren komen op de markt onder de merknaam Triporteur en met de regelmaat van de klok komen er “speciallekes” op de markt, die nadien ook weer verdwijnen. Boeiende brouwerij dus…
Ieder jaar wordt ook een “Vintage” gebrouwen. Die laat men rijpen op eiken schilfers die ter plaatse gebrand worden. De Vintage 2021 is een beetje oldskool amberkleurig, het dikke schuim plakt aan het glas en vormt een mooie “Belgian Lace”. De pareling is goed gedoseerd.
Het aroma heeft het aanvankelijk wat moeilijk om door de dikke schuimkraag te komen. Daarna krijgen we wel een complexe veelbelovende geur. We ruiken zure kersen snoepen, kardemom, praliné,… Bij het opnieuw ruiken zijn er steeds nieuwe geuren te ontdekken … boeiend.
De smaak zet zoet en zacht aan, ook nu komt de complexiteit maar na een tijdje tot zijn recht. We denken aan een whisky infused. Is hier wat geturfde mout gebruikt? Een metallische smaak komt ook wel naar boven. De afdronk vloeit bitter uit met weer dat beetje gebrand of geturfde.
Geen verfrissende dorstlesser, maar wel heel lekker en complex. Correct gebrouwen bier, dat al bij al goed binnen loopt. Een wolf in schaapsvacht met zijn 9,2% alc. Het etiket is karakteristiek in lijn met de andere “Triporteur” bieren met een nogal drukke cartoon. Wij vinden dat cartoons niet echt de eigenschap hebben om kwaliteit uit te stralen. Zeker in dit geval is dit dus onverdiend. Wij zouden dit catalogeren als quadrupel, maar daarover valt te discussiëren en eigenlijk maakt niet veel uit. Het is een zeer goed bier
Gesluierd blond bier met een witte schuimkraag die vrij snel vervalt. De schuimkraag blijft dan verder als een laagje op het bier. Licht wandklevend schuim.
Het aroma is maar matig aanwezig. We ruiken snoepjes van abrikozen en een beetje vers geschrootte mout. Maar we ruiken ook een beetje metaal.
De smaak zet een klein beetje zurig aan. Maar dan valt de zurigheid helemaal weg, samen met de smaakbeleving helaas. De smaakbeleving is heel waterig, zelfs voor een vrij licht bier van 5,6% alc. Een pilsje is smaakvoller dan dit bier. Sommigen menen zelfs dat het kan geïnfecteerd zijn.
Ook aan afdronk mankeert het. Wanneer we dan vernemen dat dit bier met de naam Houblonde (een samentrekking van Houblon – hop en blonde) vinden we dit zeer misleidend. Hop? Bijna niet gemerkt. De smaakbeschrijving op de website en het etiket is nochtans veelbelovend. Koekjes, karamel, een bloemige smaakidentiteit (wat??), allemaal niets van gemerkt.
Dat dit het eerste bier is met “gedynamiseerd water”, eigenlijk water dat men probeert te ontkalken met elektromagnetische straling doet ons niet van mening veranderen dat dit bier slechts 1,5 hopbellen verdient en daarmee bij ons niet meer op het schap of in de koelkast zal te vinden zijn. Ook bij Brunehaut, een brouwerij die zich toespitst op ecologische en biobieren kunnen ze toch niet echt fier zijn op dit resultaat.
Helder blond bier dat licht troebel wordt bij wie de gist in het glas meegiet. Een sterke witte schuimkraag met een sterke pareling.
In het aroma de typische kenmerken van een IPA. Hoppig en citrus, maar weinig uitbundig. We ruiken ook een beetje de typisch belegen kaasgeur die een grote hoeveelheid hop kan veroorzaken. Daardoor mist het bier een beetje de zomerse frisheid die veel IPA’s hebben.
De smaak is niet uitgesproken. Zeker in vergelijking met het aroma. Eigenlijk vinden we dat dit bier wat te weinig body heeft. Ook een bier van 6,7% alc mag wat inhoud hebben.. Enkel de hop blijkt te overheersen. Het bier is kwalitatief goed gebrouwen, maar lijkt eerder een hoppige pils of op een pils die ge-dry-hopt is.
Een opstapbier voor wie nieuw is in het IPA-wereldje en een toegankelijk bier voor de pilsdrinker die eens wat anders wil proberen. Voor de bierliefhebber die al meer eens de uitersten opzoekt mist dit wat uitdaging.
Dit is de nieuwste creatie van Alken Maes en wordt in de lijn van Hapkin uitgebracht. Misschien hadden ze beter een andere naam gekozen, maar Hapkin is de laatste tijd toch een sterk merk, dus de commerciële keuze is wel te begrijpen. De brouwer houdt trouwens een slag om de arm voor de criticasters die zullen beweren dat dit bier geen IPA is (het is er te braaf voor) en noemt het een BIPA (Belgian IPA).
In bijlage het eerste tijdschrift van 2021. Meteen al een jubileumeditie voor het 15 jarig bestaan van onze vereniging. Tevens het eerste tijdschrift na het heengaan van Tom …