De jongste telg uit de Gouden Carolus-reeks steekt in hetzelfde pakje als de “Cuvée van de Keizer”, maar dan in het rood.

Goudblond bier dat licht gesluierd is door de hergisting. Een heel stevige pareling ondersteunt een dikke romige schuimkraag die sterk blijft staan en een maanlandschap vormt.

Heel aangenaam aroma waarin we koriander en / of curaçao waarnemen. Het aroma blijft wat verborgen onder het schuim maar het zoete van appelmoes en honing komt ons toch tegemoet.

Ook in de smaak komt het kruidige onmiddellijk naar voor, maar overheersend of storend wordt het niet. De hopbitterheid houdt het bier mooi in evenwicht en komt in de afdronk duidelijker naar voor. Er blijft wat alcohol achter in de mond en neus. De mout zorgt voor het nodige zoet.

Het proefpanel zou dit bier onder de tripelbieren onderbrengen maar de brouwer noemt dit “Imperial blond”. De term “imperial” geeft aan dat dit stevig alcoholisch is, en dat is het ook met 10 % alc.

Dit is een professioneel gebrouwen bier van hoge kwaliteit. Het is qua smaak toegankelijk voor de meeste bierdrinkers, maar het alcoholgehalte is niet te onderschatten. Dit bier vertoont toch voldoende karakter om zich te onderscheiden binnen het dikbevolkte segment van de sterke blonde bieren en de tripels. Voor ons zeker een aanrader om in alle rust van te genieten!

Een score van 4 hopbellen voor deze klepper.

Twee bieren te degusteren deze keer. Alleen maar blije gezichten op de bestuursvergadering!

Donkerblond bier met een sterke dense schuimkraag die mooi aan de rand van het glas blijft kleven. Kristalhelder met een stevig pareling

Het dikke schuim maskeert het aroma. Een wat ziltig aroma met een kleine toets hop. De smaak zet gebalanceerd aan maar blijft eerder vlak. Body en bitterheid zijn goed versmolten. De afdronk is kort en wat metalisch.   U leest het goed. De volledige smaakbeschrijving behelst nog geen 3 regels… Net zoals in januari moeten we vaststellen dat we een erg inspiratieloos bier op tafel hebben, commercieel gepusht door een opdrachtgever. Lijkt dit trouwens niet erg op de Palm Hop Select?  

Het is een typische blonde lichte doordrinker van 6,5% alc. , een doorsnee allemansvriend.  

De naamkeuze “Hoptimist” lijkt ons ook nogal misleidend gezien het gebrek aan hopbitterheid en erg blij of optimistisch worden we er ook al niet van, 2,5 hopbellen.

De Musketeers zijn intussen uitgegroeid tot een gevestigde waarde in het bierwereldje. Niet langer in Het Meetjesland als bierfirma, maar met een eigen vrij grote brouwerij in St-Gillis-Waas. Hun nieuwste telg is een variant op de Troubadour Magma: de “Tropical”.

Oranje bier met een erg dikke romige schuimkraag. Mooie kleur, maar wel vrij troebel door de rondzwevende gistdeeltjes. Mooie pareling.

In het aroma een toevloed van fruit. Abrikoos, Ananas, lychee, appel, citroen. De aroma’s zijn duidelijk afkomstig van de gebruikte dryhopping. Dit is veelbelovend. De smaak wordt overheerst door hopbitter. Wanneer er wat lucht in de mond komt komen de tropische aroma’s wel terug, maar dan wel op de achtergrond. Het bitter zet zacht aan, maar de hopbitterheid treedt steeds meer op de voorgrond en wordt naar de afdronk toe zowat de enige overheersende smaak. Dit bier rondt erg bitter af. Dit bier heeft dan ook een bitterheid van 50 EBU wat niet weinig is.

De degustatie startte euforisch, maar we missen naast de bitterheid ook wat body in dit bier. Ondanks zijn matig alcoholgehalte van 6,5 % mag dit toch iets meer body hebben. Misschien zou een echte fruitige toevoeging dit bier zelfs nog optillen tot een ongekende hoogten. Het idee van een tropische IPA, wat beïnvloed door de New England is goed, maar de bitterheid komt ons nogal agressief en houterig over. De punten zijn vooral voor de originaliteit, 3 hopbellen.

Bij het verschijnen van dit tijdschrift zie je de speciale flesjes van de Sint-Hubertusbieren overal opduiken in drankenhandels en supermarkten. Het bier is dan ook nog maar sinds 2019 op de markt en aan een stevige opmars bezig.

De flesjes zijn speciaal voor dit merk ontworpen en zijn erg stijlvol. Het etiket is beperkt tot een hals-etiketje wat het geheel een apart uitzicht geeft, maar aan info wel te wensen overlaat.

Maar belangrijker, de inhoud, het bier: Oranje amber bier met een dikke schuimkraag. Het bier is vrij troebel, ook al deden we niet alle gist in het glas. Het aroma is nogal vlak. Op de voorgrond en mout en granen. Ook groene hop komt in het aroma voor en een lichte ziltigheid. We ruiken eigenlijk bier zonder meer. De smaak is zeer evenwichtig zonder echt opvallende smaken die naar de voorgrond treden. De afdronk is zoals de hele beleving van dit bier: medium.

Met zijn 7% alc en zijn toegankelijke, maar nogal vlakke aroma en smaak, drinkt dit biertje vlot weg. Het is technisch ok, maar tegelijk ook inspiratieloos. De specifieke vormgeving zal in de winkelrekken de nodige aandacht trekken, maar de inhoud is nogal inwisselbaar. De naamkeuze “tripel” is nogal dubieus.

De vormgeving, de plotse aanwezigheid in tal van winkels en de aard van het bier verraden een commerciële insteek. Dit wordt bevestigd wanneer je op zoek gaat naar de brouwer. In eerste instantie kom je op een website die laat uitschijnen dat St-Hubertus een zelfstandig bedrijf is. Enig opzoekingswerk leert ons dat St-Hubertus onderdeel is van HLS (Horece Logistic Services) in Ternat, dat op zijn beurt deel uitmaakt van Carlsberg Importers. Daarmee zijn we bij de opdrachtgever gekomen, maar nog niet bij de eigenlijk brouwer. Die wordt zowel op het etiket als op de website goed geheim gehouden. Naar gelang de bron vinden we Du Bocq (Purnode) of Roman (Oudenaarde). En eerlijk… we gaven de speurtocht naar de producent van dit middelmatig biertje ook snel op.

De donkere dagen nodigen uit tot een donker stevig en kruidig biertje. En waarom niet eens een kerstbiertje in december?

De Kerst Pater, het eindejaarsbier in de “Pater Lieven-reeks” voldoet aan alle voornoemde criteria, dus kwam het op onze proefplank. Het etiket is best grappig aangepakt. Bijna onopvallend is de gestileerde brouwende monnik vervangen door een brouwende kerstman.

Maar goed, over naar het bier…
Donker bruin bier met een dikke licht beige schuimkraag die heel stevig blijft staan en het bier heel mooi bekroont mits voorzichtig uitgegoten. Te hard gieten resulteert in teveel schuim. Het schuim vertoont twee lagen. Heel mooi om te zien. In het aroma treedt zwarte chocolade(mout) uitdrukkelijk naar voor, ook een beetje espresso. Nogal zoetige hoofdsmaak aangevuld met kersen en zeker ook de chocolademout uit het aroma. Die beschreven smaak zet zich in één keer door en evolueert verder niet echt. De afdronk is ook eerder kort en eenzijdig.

Over het zoete zijn de meningen verdeeld. De ene vindt dit te plakkerig, de andere vindt het nog aangenaam. Voor een bier van 9% alc loopt dit wel vlot binnen. Van een alcoholbooze is geen sprake.

Het team is het er over eens dat dit bier prachtig presenteert en dat het aroma ook veelbelovend is, maar dat het daarna te weinig verrassend is om echt hoge toppen te scheren.