Dirty Talk (brij. Musketeers – St.-Niklaas)

De Musketeers komen hier wel eens meer aanbod in ons tijdschriftje. Maar ja, ze brouwen dan ook bier in de hogere regionen en bieden zowel classics als nieuwe innovatieve bieren aan. Niet moeilijk dat wij ons er vaak (en graag) laten aan vangen!

Dirty Talk may turn your days into nights. and your nights into misty memories. Cheers!

In het glas zien we een troebel blond bier met een stevige witte schuimkraag en een beheerste, statige pareling.

Bij het uitgieten komt een duidelijk citrus-aroma ons al tegemoet. Hier hoef je niet te twijfelen aan de stijl. Dit is een IPA waarbij niet bespaard is op de citrushoppen in de dry-hopping. Na de tasting bekijken we het etiket en zien we dat er maar liefst 4 citrus-hoppen zijn gebruikt waaronder Amarillo en Citra.

De smaak is mooi bitter, zonder plakkerigheid maar met een stevige body voor eenbier van 6,5% alc. Een stevige body wil niet zeggen dat het erg complex is. De rode lijn in het bier is en blijft het citrus-aroma dat in de body vooral aan pompelmoes doet denken. Een explosieve IPA wordt gezegd. Aanvankelijk vinden sommige leden van het proefpanel het bier te strak bitter, vooral in de afdronk die lang blijft hangen. Maar naarmate het bier wat warmer wordt in het glas komen de moutige smaken meer naar voor, ze temperen de bitterheid en maken het bier toegankelijker.

Dit bier werd in 2020 ontwikkeld door The Musketeers in samenwerking met Nick Bril van restaurant The Jane en was oorspronkelijk exclusief daarvoor bestemd. Hier en daar kun je het ook eldersop de kop tikken.

De info op het etiket is zeer correct en stemt overeen met onzewaarnemingen. Er is op geen euro gekeken voor de afwerking want naast een etiket is het flesje ook nog eens in een kleurrijke wikkel gestoken. Het moet gezegd, we vinden de wikkel unaniem aantrekkelijker dan het etiket.

Misty IPA? Bij sommige brouwers zouden we denken aan een mislukte IPA die ze toch proberen te slijten, maar niet in dit geval. Een dergelijke grote hoeveelheid hop toevoegen om te dry-hoppen (koud hoppen na het brouwproces) resulteert in een vrij troebel bier. Voor het volle body-gevoel isblijkbaar ook rogge en tarwe toegevoegd. Ook die granen geven een troebel resultaat. Bedoeld troebel dus, en daar zijn we helemaal niet tegen!

Ons verdikt van 3,5 hopbellenis wel vrij streng. Eigenlijk is er niets fout op dit bier aan te merken, zeker voor liefhebbers van de sterkere IPA. Alleen menen we dat het IPA-rek wel stilaan vol is geraakt.