Bier van de maand

Omer, brij. Bockor, Bellegem

Ook ons bier van augustus is vrij recent op de markt.
Sinds 2007 wordt Omer gebrouwen, maar sinds “Tournée Générale” is het op korte tijd een klassieker geworden.

Kraakhelder blond bier met mooi fijnmazig schuim dat vrij goed blijft staan.
Er is ook een rustige en blijvende pareling te zien.
Aan de heren van Bavik en Kwaremont: DIT is vormgeving anno 2013…

Het aroma is best aangenaam, maar niet uitgesproken.
We herkennen de basis van bier: een beetje hop, een beetje mout en een beetje alcohol.

Bij de eerste slok stijgt de alcohol onmiddellijk naar de neus.
Net niet teveel. Voor een bier van 8% alc mag het echt niet meer zijn.
Hopbitter is de rode draad in de smaakervaring.
Het bier zet verfrissend hopbitter aan.
Het bitter ondersteunt ook de zoetere toetsen tijdens de smaakervaring.
Tenslotte krijg je er nog een aangename hopbittere afdronk bovenop.
Het bier trekt droog in de mond.
Klaar voor de volgende slok.

Het proefpanel beschrijft dit bier als “rechttoe rechtaan”.
Een afgewerkt bier dat goed in evenwicht is en een groot publiek zal aanspreken.
Verrassingen bleven uit (maar dat is ook de bedoeling van de brouwer niet), daarom 3 hopbellen.

Bier van de maand

Kasteel Hoppy (brij. Van Honsebrouck, Ingelmunster) en Kwaremont, brij. Bavik, Bavikhove

Kasteel Hoppy (brij. Van Honsebrouck, Ingelmunster)

Dé biertrend van de zomer 2013 was ongetwijfeld de “Tripel Hop”.
Wat nu juist de definitie is van een Tripel Hop blijft wat onduidelijk, maar in de meeste gevallen is het een bier met minstens drie hopsoorten waarbij de techniek van dry-hopping werd toegepast voor een extra hoppige toets.

Brouwerij Van Honsebrouck kon niet achterblijven en bracht de Kasteel Hoppy uit.

Blond helder bier met een bescheiden schuimkraag.
De pareling is onvoldoende om de schuimkraag te ondersteunen, dus die vervalt snel.

Het aroma is eerder moutig dan hoppig.
Mout en wat fruitigheid slaan in de neus samen met een scheut alcohol (ondanks het beperkte alcoholvolume van 6,5%).

De smaak is niet bepaald uitgesproken.
Het enige dat dit bier overeind houdt is de hoppige bitterheid die de smaakervaring bepaalt.
Die bitterheid is stevig gedoseerd, maar het ontbreekt aan andere hoparoma’s.
De smaak wordt als pilsachtig ervaren.

Niet echt een complex of zelfs evenwichtig bier.
Ook in de nasmaak blijft hopbitter de rode draad.
Een “instapbier” voor de pilsdrinker die ook eens iets anders wil proberen.
Dit bier kan de concurrentie niet aan met andere bieren in het hoppige segment.

We hadden geluk want er was deze maand nog een tweede biertje van de maand voorzien…

Kwaremont (brij. Bavik, Bavikhove)

 

In het zomerzonnetje mag het al eens wat meer zijn.
Daarom in juli 2 biertjes van de maand.
Kwaremont kwam in 2010 in het voorjaar (de Ronde van Vlaanderen) op de markt en is dus nog een recent biertje.

6,6 % alc is aangenaam doordrinkbaar en zo oogt het bier ook.
Goud-koperkleurig en helder met een stevige witte fijne schuimkraag.

Het aroma val het proefpanel in de smaak omwille van zijn complexiteit en zijn frisheid.
We onderscheiden een zekere zurigheid, maar geen zuur zoals een geuze.
Eerder appeltjes in de schil of vers geperst druivensap.
Maar er is ook een zekere rokerigheid aanwezig en ook bloemen en boter worden gesmaakt.

De smaak zet zoetig aan.
Dit wordt beschreven als een “antieke” smaak.
De bloemen (viooltjes) en de boter uit het aroma komen terug.
De bitterheid blijft steeds op de achtergrond, maar er komt wel honingzoet opzetten.
De nasmaak is vrij kort.
De smaakervaring van dit bier kalft een beetje af.

Aantrekkelijk uitzicht en een fijn aroma, maar een eerder eenzijdig zoete smaak en nauwelijks afdronk.
Daarom strandt dit bier op 3 hopbellen.

Maar het moet gezegd, dit bier is toegankelijk en scoort zowel op een zomers terras als binnen bij de haard.

Eerlijk… zowel de naam, de vormgeving van het etiket als de weinige info op het etiket geven de indruk dat het gaat om een toeristisch etiketbier.
Daar moet misschien aan gewerkt worden…

Bier van de maand

Malheur 10 (brij. Malheur – De Landtsheer, Buggenhout)

Malheur 10 wordt ook de Malheur Millennium genoemd omdat hij in het jaar 2000 werd op demarkt gebracht.
Een zware klepper, maar niet de zwaarst uit het assortiment dat ook nog de 12 in petto heeft.

Blond bier met een sterke witte schuimkraag en een heel sterke pareling.
Over de helderheid kan een woordje gezegd worden.
Het ene glas is bijna kristalhelder op een kleine sluier na, het andere glas is dan weer erg troebel,terwijl alle flesjes toch vrij gelijkmatig werden uitgeschonken.

Zowel het aroma als de smaak worden gedragen op alcohol.
Niet verwonderlijk natuurlijk bij een bier van 10% alc.
Het aroma is aangenaam en vrij complex.
In de eerste plaats ruiken we fruit. Citruszest en rijpe bananen.
Wij ruiken ook kruiden (koriander?) en groene hop.

Ook de smaak wordt, zoals vermeld gedragen op alcohol.
De complexe samenstelling uit het aroma komt ook in de smaak terug (citrus, banaan, hop), maar nu menen we eerder kardemom te herkennen in plaats van koriander.
Een volle smaak van een “dik” bier, die zeker niet verveelt omdat er ook een stevige hopgift is aan toegevoegd.
Het bier trekt dan ook droog weg en laat een lange hopbittere nasmaak na.

Een goed en evenwichtig bier.
Mocht dit nog niet bestaan, moesten ze het uitvinden.
Maar toch een kritische noot van ons proefpanel: Toch echt wel veel alcohol, die bovendien ook prominent aanwezig is in aroma en smaak.

Experimenten

“IPA” (Indian Pale Ale)

Bieren van een zelfde bierstijl met elkaar vergelijken blijkt een leerrijke ervaring te zijn.
Deze keer vergeleken we verschillende IPA’s. Het proefpanel wist niet in welke volgorde de bieren gedugusteerd werden. De bevindingen zijn dus niet beïnvloed door het etiket, de brouwer,…

Wie, zoals ons, een beetje actief is in de bierwereld, ziet ook de trends veranderen. Dé trend van 2012 en 2013 zijn de Tripel-hop-bieren. Een andere trend zijn de -duurdere- op hout gerijpte bieren. En ten slotte is er een verschijnsel dat langzaam maar zeker zijn plaatsje op de markt Belgische verovert: IPA.

IPA is een Britse bierstijl. De afkorting staat voor Indian Pale Ale.
Het is een bierstijl binnen de categorie Pale Ale.
Vanaf de 17e eeuw had Engeland veel overzeese kolonies en al het bier voor de Engelse soldaten en burgers werd met behulp van schepen naar de andere kant van de wereld gebracht.
Er werden verschillende biersoorten verscheept waaronder een voorloper van de huidige IPA.
De toenmalige brouwer speelde in de 19de eeuw zijn licentie voor export naar India kwijt en bracht het bier dan maar op de inlandse Britse markt onder de naam India Pale Ale of India Ale.

Exotiek was in de mode in die tijd. (het verhaal doet een beetje denken aan de Belgische “exports”)
De naam India Pale Ale werd gebruikt vanaf ongeveer 1835.
Naar traditionele Britse normen is een amberkleurig bier een bleek bier, dus “Pale”.

Sinds enkele jaren brengen steeds meer (kleine) Belgische en
Nederlandse creatieve brouwers een IPA op de markt.
Gewoonlijk zijn deze bieren donker blond tot
amberkleurig, vrij hoppig en hebben ze een alcoholgehalte van 6% à 7%.
De Belgische IPA’s zijn vaak iets voller van smaak dan de Britse.

  1. Excalibur IPA, brouwerij Anders in opdracht van “De bieradviseur”.

Brouwerij Anders werd opgericht in 2011 en legt zich toe op het brouwen van bieren in opdracht van andere bedrijven, in dit geval een bierwinkel “De Bieradviseur”.

Excalibur IPA is amberkleurig en heeft een wandklevende schuimkraag die snel vervalt.
Het bier van 6% alc heeft een uitgesproken citrus-aroma. Pompelmoes en agrum worden genoemd.
De smaak is vrij volmondig en de hopbitterheid is, naar IPA-normen goed gedoseerd.
Het bier wordt gebrouwen met 5 hopsoorten.

Etiket: Het etiket geeft voldoende info, maar oogt echt wel goedkoop met een soort “Google-afbeelding” van een zwaard.

  1. Viven IPA, Proefbrouwerij voor “brouwerij Viven”.

Deze IPA heeft met 8% meer alcohol dan gemiddeld. Het schuim is opvallend donkerder dan dat van alle andere geproefde IPA’s.
Ook dit bier is amberkleurig.
Het aroma is vrij vol en we herkennen de gist van de andere “Viven”-bieren.
Ook in dit bier pompelmoes in het aroma.

De smaak van de Viven IPA is naar verhouding met de andere IPA’s vol, zoetig en bevat duidelijk caramel. Eén van de minst bittere bieren in de rij.

Etiket: Alle Viven bieren hebben dezelfde stijl. Aan de kleur zie je welk bier je voor je hebt.
Er staat wel erg weinig informatie op de etiketten.
Ondermeer de echte brouwerij wordt jammer genoeg niet vermeld.

  1. Svea IPA, Struise Brouwers (zelf in brouwerij Deca)

Het gebroken witte schuim op dit amberkleurige bier vervalt vrij snel. Het bier heeft 7% alcohol.
Hoewel de houdbaarheidsdatum van dit bier nog niet is overschreden merken we al de veroudering.
Hop mag dan wel bewarende eigenschappen hebben, de smaak ervan verandert wel.
Vooral hoppige bieren ruiken wat kazig na verloop van tijd.
Ook onze SVEA dus.
De kazigheid wordt door sommige proevers ook wel omschreven als de geur van geuze.

Ook deze IPA neigt eerder naar de zoete, volle kant.

De smaak leunt dicht aan bij de VIVEN.

Etiket: Wat vreemd blauw etiket.
Er is wel vermeld waar dit bier gebrouwen wordt. Over de hopsoorten en dergelijke wordt niet veel prijs gegeven.

  1. Prearis IPA “No hops no glory”, Proefbrouwerij voor “brouwerij ’t Vliegend Paard”

Dit bier kleurt eerder koperkleurig dan amber. Het is dus een tikkeltje lichter van kleur dan de andere bieren. De schuimkraag is bijna wit en sterker dan gemiddeld.

Het moet gezegd: van de meeste van de geproefde IPA’s vervalt het schuim vrij snel.
Niet bij deze dus.
Het alcoholgehalte bedraagt 6,7%.

Het aroma wordt als onaangenaam ervaren. Er is veel gist in het aroma en weinig hop.
Ook de smaak is eerder eentonig bitterig.
Dit bier wordt ervaren als “een bittere pils”.

Het verrast ons te zien dat dit de Préaris is. Ten eerste omdat we nogal fan zijn van hun bieren en ten tweede omdat dit bier op de fles niet te vergelijken is met de heerlijke verfrissende “No Hops No Glory” die we van het vat kregen op het bierfestival in Leuven.

Etiket: Het etiket is in dezelfde lijn als de andere varianten van Préaris. Voldoende informatie.

  1. Martins IPA, brouwerij Anthony Martins

Dit bier ziet er smakelijk uit. Amberkleurig, helder en een gebroken witte sterke schuimkraag.
Ook het aroma wordt door de proevers heel positief beoordeeld. Eindelijk wat meer complexiteit, wat variatie.
We ruiken hop en mout, maar ook een lichte zurigheid en een lichte rooktoets.

De smaak is vrij vol, maar door de stevige bitterheid in evenwicht. Zeker het meest evenwichtige en toegankelijke bier van de reeks en samen met de Excalibur IPA oogst deze het meeste lof.

Etiket: Het etiket is zwart en stijlvol maar bevat eerder weinig informatie. Dit bier wordt niet gebrouwen door een bierfirma.
Dus die vermelding is uiteraard niet nodig.
Aan het ontwerp is tijd, aandacht en geld besteed.

  1. Chouffe Houblon Dobbelen IPA Tripel, Brouwerij La Chouffe (Duvel Moortgat)

Dit donker blonde bier is met voorsprong de bleekste in de rij.

Het heeft een sterke witte schuimkraag die erg wandklevend is en in een soort kraterlandschap blijft staan.

In het aroma ruiken we verse groene hop.
Het is even wennen aan het aroma.
Aanvankelijk weinig positieve kritieken, maar naar mate er meer geproefd wordt valt het aroma bij steeds meer proevers in de smaak. Ook een tikje vanille wordt genoemd.

In de smaak is dit duidelijk de bitterste van de geproefde bieren. Het heeft ook de meeste pareling.
Met zijn 9% alcohol zou deze misschien beter geproefd worden tussen Tripel Hop bieren.

  1. Brigand IPA, brouwerij Van Honsebrouck

Dit was jaren geleden zowat de eerste IPA die in België op grotere schaal op de markt gebracht werd.
Het was niet bepaald een succesvol project.
Het bier wordt al een vijftal jaar niet meer gebrouwen. Ons bier met vervaldatum 2010 is dus duidelijk verouderd.

Gezien IPA’s hun kenmerkende hopbitterheid verliezen en met hun lagere alcoholgehalte (in dit geval 6,5%) niet echt bewaarbieren zijn beschouwen we dit bier als “buiten categorie”.

We ruiken duidelijk de portorisatie van een verouderd bier.
De smaak is karamelzoetig en de hopbitterheid is nog lichtjes op de achtergrond aanwezig.

Besluit

Het valt ons op dat een groot deel van de IPA’s gebrouwen worden in opdracht van bierfirma’s of hele kleine brouwerijen.

In tegenstelling tot vorige “experimenten” / “vergelijkingen” is het kwaliteitsverschil eerder groot. Er moet aan sommige van deze bieren misschien nog wat gesleuteld worden.

We komen tot het besluit dat de Excalibur en de Matins IPA er duidelijk boven uitsteken.

Bier van de maand

Hopus primeur 2013 (brouwerij Lefebvre – Quenast)

Op onze brouwdag op 1 mei degusteerden we uiteraard ook een biertje van de maand.

De Hopus Primeur 2013 werd ons vrij troebel geserveerd.
Niet erg want het zonlicht valt erg mooi in dit licht blonde bier met grove sterke witte schuimkraag.
De kleur leunt zelfs een beetje aan bij witbier.

In het aroma veel hop. Heel veel hop.
Aangenaam aroma van groene hopbellen (Goldingshop?) en citrus aroma met geste van citroen.

Het bier zet vrij vol aan maar die volheid maakt snel plaats voor hopbitterheid.
Daarna ervaren we de complexiteit van mout, hop en citrus.
Dit is zeker met dry-hopping.
De afdronk is opnieuw een afwisseling tussen hopbitter en citrus.

Het beugelflesje en het kleine glaasje voor de gist van Hopus zijn intussen bij het grote publiek gekend

De Hopus Primeur 2013 is een bier in het genre van de Duvel Tripel Hop 2012 en 2013 en, geheel volgens de huidige mode, wordt het bier verrijkt met een hopsoort die citrus-aroma’s afgeeft (Citra, Sorachi Ace, Amarillo,…).
De Hopus is te onderscheiden van de Duvel Tripel Hop door een meer uitgesproken bitterheid, die onze voorzitter de quote “Hoe groen kun je gaan?” onttrekt.

De vormgeving is geheel in de stijl van de klassieke Hopus.
Het beugelflesje, het ranke glas en het kleine glaasje voor de gist zijn intussen een vaste waarde in het bierlandschap.

Dit verfrissende bier geeft een fruitige indruk en wekt de honger op.
Een ideaal aperitief op een zonnig terras!

Experimenten

“Delhaize Extrem Hop”

Bieren van een zelfde bierstijl met elkaar vergelijken blijkt een leerrijke ervaring te zijn.
Deze keer vergeleken we geen bieren van een bepaalde stijl, maar bieren die voortgekomen zijn uit een project van winkelketen Delhaize.

Voor het derde jaar op rij bracht Delhaize de Extrem Hop uit.
Dit is een uniek concept waarbij drie keer exact hetzelfde bier wordt gebrouwen op één verschil na.
Telkens wordt een andere hopsoort gebruikt voor dry-hopping.

Wij zetten de drie Extrem bieren naast elkaar en kwamen tot verrassende resultaten.

De hopsoorten die dit jaar gebruikt werden waren:

“Citra”, ons vooral bekend van de Duvel Tripel Hop editie 2012;
“Sorachi Ace”, dé hop-hype van 2013 die we kennen van Hopus Primeur, Troubadour Magma Sorachi, Duvel Tripel Hop editie 2013 en heel wat andere biertjes;
“Columbus”, voor ons proefpanel een nobele onbekende.

De drie bieren naast elkaar voor het proefpanel en proeven maar!
Alle bieren hebben uiteraard hetzelfde uitzicht: Donkerblond, goudkleurig gesluierd bier met een schuimkraag die na een tijd vervalt tot een blijvend laagje.

Het eerste bier heeft de grootste hoeveelheid citrus in het aroma (en voor wie bvb de Duvel Tripel Hop van 2012 en 2013 geproefd heeft wil dat wat zeggen).
We ruiken ook duidelijk vanille.
De smaak is zicht bitter en vloeit lang en bitter uit.
Er wordt gegokt op Sorachi Ace en Citra, maar we slaan de bal mis.
Dit betreft de Colombus.

Het tweede bier is zonder twijfel het meest verrassend.
Dit is totaal anders dan de andere twee.
Het aroma bevat ook citrus, maar minder dan de andere twee.
Verder ook groene hop, hars, bloemen en een soort harsigheid.
Een enorm complex aroma.
Dit bier zet onmiddellijk bitter aan en vloeit lang uit.
Iedereen staat versteld van deze aroma’s en smaken en er wordt opnieuw verkeerdelijk gegokt op Columbus terwijl dit de zo veel gebruikte Sorachi Ace is.

Het derde bier is de meest gematigde.
In de geur een flinke scheut citrus en pompelmoes en na een tijdje wordt het aroma zelfs een beetje muf.
Ook in de smaak is dit de meest gematigde.
Misschien zou deze het grootste publiek aanspreken.
Gezien we allemaal bij de vorige twee de bal mis sloegen raadden we ook hier niet dat het de Citra betrof.

Opnieuw is gebleken hoe leerzaam het voor ons is om bieren naast elkaar te proeven en te vergelijken.

Wij kijken alvast uit naar de volgende editie van Extrem Hop!

Verslag activiteiten

Zythos Bierfestival Leuven (28-04-2013)

De tiende editie van het Zythos bierfestival (ZBF) was een onverdeeld succes. 
Wij gingen er weer een dagje biertjes proeven, en wat meer is, we maakten er een weekendje van om de sfeer in bierstad Leuven beter te kunnen opsnuiven.

Op zaterdag 28/04/2013 trokken we met zes Ambibrewers richting Leuven voor de tiende editie van het ZBF. 
De editie van 2012 was de eerste die doorging in Leuven (Brabanthal), voordien ging het festival door in St-Niklaas. 

Vorig jaar moesten wij echter overslaan zodat dit onze eerste ervaring was met het bierfestival in Leuven. 
Een succes dus…

Gezien we er een weekendje van maakten hadden we geen haast. 
Een korte wandeling van ons hotel naar huisbrouwerij – café Domus bracht ons in de stemming voor een huisgebrouwen aperitief.

Sylvie had voor ons plaatsjes gereserveerd in het nabijgelegen restaurant De Valck dat, zoals een tiental andere restaurants in Leuven, speciaal in het kader van ZBF een biermenu voorzag.
Een prima keuze zo bleek. 
Vooral de botervis met asperges met een kriekbiersausje was niet te versmaden.

Met ons buikje rond maakten we nog een wandeling door Leuven.
Kwestie van een beetje cultuur op te doen alvorens ons in de biercultuur te storten.

En dan was het tijd voor het echte werk. 
Hop, op de gratis bus naar het bierfestival en binnen het kwartier waren we netjes aan de ingang afgeleverd. 
Een lijst geven van alle bieren die we proefden zou ons veel te ver leiden. 

Enkele ontdekkingen willen we je niet onthouden. 
Deze bieren schaffen we ons zeker aan als we ze in de drankenhandel zien staan:

Ongefilterde Palm: Palm die we vandaag kennen heeft, onder invloed van de dalende verkoop van het segment “Speciale Belge” al heel wat veranderingen ondergaan. 
Deze ongefilterde versie doet ons denken aan de Palm van meer dan 15 jaar geleden. 
Het moutige bier met toetsen van hout en champignons doet ons even nostalgisch worden. 
Dit bier is maar sporadisch in horeca-zaken aan te treffen. 
Kwestie van alert zijn dus…

Petrus Aged Red is het zurige Aged bier van Petrus dat 6 maanden heeft gerijpt in de houten foeders met toevoeging van krieken. 
De combinatie van van het zuur-zoete bier en krieken bewijst dat 1+1 niet altijd 2 is. 
Beide smaken versterken elkaar en passen perfect samen. 
Dit buitenbeentje slaat bij alle aanwezigen aan. 
Normaal deze zomer in de betere drankenhandel. Alweer een kwestie van alert zijn…

Triest IPA van de kleine brouwerij Den Triest is een heerlijk hoppig biertje dat geheel past in de huidige trent van bieren met citrus aroma. 
Voor liefhebbers van evenwichtig maar vrij bittere bieren.

Préaris No Hops No Glory. De bieren van “het Vliegende Paard”, de Oedelemse winnaars van de prijs voor beste hobbybrouwers 2011, hebben ons nog nooit ontgoocheld. 
Ook nu niet. 
Deze “No Hops no Glory” is een speciale editie van hun (zo al niet te versmaden) Préaris waar extra hop is aan toegevoegd.
Btw: Deze brouwerij werd verkozen op rate-beer tot beste nieuwe brouwerij in 2013.

Ook de Brouwers Verzet hebben ons hart gestolen. 
Van hen proefden we voor het eerst de “Oaky Moaky Whisky Stout”, een donkere stout die rijpte op oude whisky vaten. 
Deze stout drinkt zacht weg ondanks zijn complex aroma en smaak.
Heerlijk geniet-biertje.

We rondden onze dag af met een Orvalleke in café “Sport” dicht bij ons Hotel. 
Een echt volkscafé waar ze blijkbaar graag biljarten.

De volgende morgen gingen we fris en monter ontbijten in het centrum van Leuven. 
Na een Marokkaans ontbijt konden we er weer een tijdje tegen. 

Leuven staat in het weekend van ZBF helemaal in het teken van bier. 
Er zijn wandelingen met gids door de stad rond het thema bier en je kunt twee brouwerijen bezoeken. 

Wij kozen op zondag om de vestiging van AB-Inbev te bezoeken om ons weekend af te ronden. 

Volgend jaar zijn wij er hoogstwaarschijnlijk terug 🙂

Bier van de maand

Tournée Générale Premium Tripel (brouwerij Palm voor Eén)


Ook voor het derde seizoen van het Eén-programma Tournée générale komt er een biertje op de markt.
Dit jaar een tripel van 8,5% alc.

De vormgeving van de 75 cl-fles op kurk sluit aan bij de vorige jaren en is dus stijlvol.
Het etiket is ook vrij informatief over de gebruikte ingrediënten.

Het bier is helder blond alleen op het laatste zou een beetje gist een sluier in het bier kunnen
veroorzaken.
Het witte schuim is matig maar er blijft wel een laagje op het bier.
De pareling is vrij sterk.

De eerste kennismaking met het aroma doet denken aan pils (ook Jupiller Tauro wordt genoemd) en Saaz-hop.
Wat niet vaak voorvalt bij een bier is dat je meerdere keren kunt ruiken en nog andere aroma’s vaststellen.
Bij dit bier ruiken we de tweede keer duidelijk vanille en zoete kruiden.

De smaak is verfrissend maar zonder verrassingen.
We proeven een afgerond bier met een hint van thee van rode vruchten
De smaakervaring blijft echter eerder vlak.
Opnieuw wordt Jupiller Tauro genoemd als referentie, wat toch niet echt vleiend is voor een bier dat zich “Premium Tripel” noemt.
In de afdronk duikt een zachte hopbitterheid op die droog wegtrekt.
Correct foutloos bier waar je meer dan eentje kan van drinken maar voor verrassingen is de smaakervaring iets te vlak.

Dit bier is een beetje kleurloos in het grote aanbod tripels dat al bestaat.

Experimenten

“Tripel Hop en co”

Door Sylvie

Bieren van een zelfde bierstijl met elkaar vergelijken blijkt een leerrijke ervaring te zijn.
De rubriek werd intussen een vaste waarde in het tijdschriftje.
Na de “Belgian Strong Ales” en de Tripels was het deze keer de beurt aan de “Tripel Hop”.

In het proefpanel zat deze keer een vrouw met een heel fijne neus.
Hier volgt haar relaas.

Als liefhebber van hoppige biersoorten, was ik al lang bereid eens een test te doen.
Uiteindelijk kwamen 4 zeer lekkere bieren op de tafel te staan :

– Duvel
– Duvel Triple Hop van 2012
– Duvel Triple Hop van 2013
– Hopus Primeur 2013

Ik was zeer verheugd, omdat ik de Duvel Triple Hop van 2012 zeer gesmaakt had.
Ik had hem vorig jaar meerdere malen gedronken, weliswaar bij zeer goed weer, leuke omstandigheden, goed gezelschap,… waardoor hij er met kop en schouders bovenuit stak.
Ik was dan ook zeer benieuwd of ik er die specifieke smaak ook zou kunnen uithalen.

De ‘gewone’ Duvel sprong er al zeer snel uit, omdat hij te ‘pilsachtig’ smaakte in vergelijking met de andere 3.
Ongelooflijk hoe deze dan in het niets valt, omdat de andere een zeer uitgesproken smaakpallet hebben.

Het is gelukt om de Triple Hop van 2012 eruit te halen, zelfs al afgaande op de reuk.
Ik had die periode vorig jaar namelijk kennis gemaakt met vlierbloesem.
Een afgietsel daarvan gemengd met bruisend water of witte wijn, heerlijk koel geserveerd, smaakt echt lekker.
Ik ruik in de triple hop van Duvel 2012 ook die geur.
Het kan niet, maar dan zal het 1 ofwel meerdere soorten hop zijn die mij daaraan doen denken. Hij smaakt ook echt verfrissend lekker.

Jammer genoeg heb ik bij de laatste 2 bieren gefaald : ik dacht namelijk dat de pittige uitgesproken geur en smaak van de Duvel Triple Hop van 2013 kwam en de zachtere afdronk tot de Hopus behoorde.
Het bleek echter omgekeerd te zijn.
De Hopus bleek (voor mij althans) pittiger te zijn dan de Duvel Triple Hop.
In ieder geval merk je wel hoe moeilijk het is zulke bieren uit elkaar te halen.

De toevoeging van verschillende hopsoorten verrijkt het smaakpallet, maar leunen toch dichtbij elkaar aan.
Toch is het fantastisch hoe smaak verandert op basis van verschillende soorten hop.

Ik blijf het dan ook leuk vinden om te leren ruiken, proeven, vergelijken,…
Dan komt de smaak weer op de voorgrond en niet zozeer het drinken op zich.

Op naar de volgende test zou ik zeggen!

Bier van de maand

Dulle Griet (Scheldebrouwerij


De Scheldebrouwerij is ontstaan uit een gilde van Nederlandse hobbybrouwers.
De bieren van de Scheldebrouwerij worden doorgaans op gejuich onthaald bij bierliefhebbers.

In de winkelrekken vind je de bieren van de Scheldebrouwerij wel eens, ze zijn te herkennen aan de mooie potloodtekeningen op de etiketten.

Een erg donker bier vult ons glas.
Naar het licht gehouden onderscheiden we een rode schijn.
Om te kunnen genieten van de schuimkraag moet je flink doorgieten.
Dan krijg je een fijnmazige blijvende beige en wandklevende schuimkraag.

Het aroma blijft vrij gesloten, wat je niet meteen verwacht van een dergelijk donker bier.
Naar mate het bier wat meer op temperatuur komt ruiken we rozijnen, rood fruit en in de achtergrond een licht gebrand aroma.

Het bier zet niet zoet aan. Het heeft een opvallend fijne pareling.
Dulle Griet is geen smaakbom maar een verfrissend bier waarvan je er meer dan eentje kunt drinken.
We proeven een beetje koffie en in de afdronk krijgen we een fijne hoppigheid een een smaak die doet denken aan de snoepen van “Roodhooft”

Onze voorzitter is onmiddellijk verkocht voor dit biertje.
Wij citeren hem graag even: “bier zoals het moet zijn, dat je niet snel beu raakt”.
Anderen in het proefpanel zijn van mening dat het net iets voller had gekund.

In elk geval een prettig biertje dat met zijn 6% alc en verfrissende smaak lekker wegdrinkt.

Ambachtelijk Bier brouwen