Het eerste Britse bier was een flinke tegenvaller. Gelukkig (?) hadden we nog een tweede exemplaar op de proeftafel.

De Irish Pale Ale is een eerder troebel blond bier. Het schuim vervalt onmiddellijk.

In het aroma duidelijk citrusgeur. Maar blijkbaar is hier oudere hop gebruikt. We ruiken ook iets kazig wat opnieuw voor sommigen onaangenaam overkomt. Ook dit bier is waterachtig. Er zit wat meer smaak in als in het eerste bier door het gebruik van dryhopping. Maar het kazige aroma overheerst al gauw ook de smaak.

De negatieve aroma’s die bij beide bieren worden genoemd door het proefpanel vermelden we hier niet omdat ze niet passen in ons tijdschrift.

Bier 2 haalt twee hopbellen omdat het met het aroma toch iets interessanter is, maar als je een IPA zoekt is er toch veel beter op de markt te krijgen.

Bij Lidl werden deze zomer enkele Britse bieren in de kijker gesteld. De Britten zelf zijn nogal fier op hun “ales”, dus wij aan de slag.

De English Pale Ale is een blond bier met eerder zwakke schuimkraag. Al snel vervalt het schuim tot een dun blijvend laagje. Dat is voor een Brits bier niet erg. Het is overigens met zeer lichte pareling. Het bier heeft een gesloten aroma. We nemen in het aroma wat wilde gist waar die volgens sommige proevers onaangenaam overkomt. De smaak is licht en waterig van het begin tot het einde. De afdronk is wel hoppig bitter, maar dat is vooral omdat alle andere smaken ontbreken. In de afdronk is er nog een klein zuurtje. Waterig bier dat door niemand van het proefpannel geapprecieerd wordt.

Dit bier 1 haalt nauwelijks 1 hopbel. Dit zullen we niet meer drinken.