Zythos Bierfestival Leuven (28-04-2013)

De tiende editie van het Zythos bierfestival (ZBF) was een onverdeeld succes. 
Wij gingen er weer een dagje biertjes proeven, en wat meer is, we maakten er een weekendje van om de sfeer in bierstad Leuven beter te kunnen opsnuiven.

Op zaterdag 28/04/2013 trokken we met zes Ambibrewers richting Leuven voor de tiende editie van het ZBF. 
De editie van 2012 was de eerste die doorging in Leuven (Brabanthal), voordien ging het festival door in St-Niklaas. 

Vorig jaar moesten wij echter overslaan zodat dit onze eerste ervaring was met het bierfestival in Leuven. 
Een succes dus…

Gezien we er een weekendje van maakten hadden we geen haast. 
Een korte wandeling van ons hotel naar huisbrouwerij – café Domus bracht ons in de stemming voor een huisgebrouwen aperitief.

Sylvie had voor ons plaatsjes gereserveerd in het nabijgelegen restaurant De Valck dat, zoals een tiental andere restaurants in Leuven, speciaal in het kader van ZBF een biermenu voorzag.
Een prima keuze zo bleek. 
Vooral de botervis met asperges met een kriekbiersausje was niet te versmaden.

Met ons buikje rond maakten we nog een wandeling door Leuven.
Kwestie van een beetje cultuur op te doen alvorens ons in de biercultuur te storten.

En dan was het tijd voor het echte werk. 
Hop, op de gratis bus naar het bierfestival en binnen het kwartier waren we netjes aan de ingang afgeleverd. 
Een lijst geven van alle bieren die we proefden zou ons veel te ver leiden. 

Enkele ontdekkingen willen we je niet onthouden. 
Deze bieren schaffen we ons zeker aan als we ze in de drankenhandel zien staan:

Ongefilterde Palm: Palm die we vandaag kennen heeft, onder invloed van de dalende verkoop van het segment “Speciale Belge” al heel wat veranderingen ondergaan. 
Deze ongefilterde versie doet ons denken aan de Palm van meer dan 15 jaar geleden. 
Het moutige bier met toetsen van hout en champignons doet ons even nostalgisch worden. 
Dit bier is maar sporadisch in horeca-zaken aan te treffen. 
Kwestie van alert zijn dus…

Petrus Aged Red is het zurige Aged bier van Petrus dat 6 maanden heeft gerijpt in de houten foeders met toevoeging van krieken. 
De combinatie van van het zuur-zoete bier en krieken bewijst dat 1+1 niet altijd 2 is. 
Beide smaken versterken elkaar en passen perfect samen. 
Dit buitenbeentje slaat bij alle aanwezigen aan. 
Normaal deze zomer in de betere drankenhandel. Alweer een kwestie van alert zijn…

Triest IPA van de kleine brouwerij Den Triest is een heerlijk hoppig biertje dat geheel past in de huidige trent van bieren met citrus aroma. 
Voor liefhebbers van evenwichtig maar vrij bittere bieren.

Préaris No Hops No Glory. De bieren van “het Vliegende Paard”, de Oedelemse winnaars van de prijs voor beste hobbybrouwers 2011, hebben ons nog nooit ontgoocheld. 
Ook nu niet. 
Deze “No Hops no Glory” is een speciale editie van hun (zo al niet te versmaden) Préaris waar extra hop is aan toegevoegd.
Btw: Deze brouwerij werd verkozen op rate-beer tot beste nieuwe brouwerij in 2013.

Ook de Brouwers Verzet hebben ons hart gestolen. 
Van hen proefden we voor het eerst de “Oaky Moaky Whisky Stout”, een donkere stout die rijpte op oude whisky vaten. 
Deze stout drinkt zacht weg ondanks zijn complex aroma en smaak.
Heerlijk geniet-biertje.

We rondden onze dag af met een Orvalleke in café “Sport” dicht bij ons Hotel. 
Een echt volkscafé waar ze blijkbaar graag biljarten.

De volgende morgen gingen we fris en monter ontbijten in het centrum van Leuven. 
Na een Marokkaans ontbijt konden we er weer een tijdje tegen. 

Leuven staat in het weekend van ZBF helemaal in het teken van bier. 
Er zijn wandelingen met gids door de stad rond het thema bier en je kunt twee brouwerijen bezoeken. 

Wij kozen op zondag om de vestiging van AB-Inbev te bezoeken om ons weekend af te ronden. 

Volgend jaar zijn wij er hoogstwaarschijnlijk terug 🙂

Tournée Générale Premium Tripel (brouwerij Palm voor Eén)


Ook voor het derde seizoen van het Eén-programma Tournée générale komt er een biertje op de markt.
Dit jaar een tripel van 8,5% alc.

De vormgeving van de 75 cl-fles op kurk sluit aan bij de vorige jaren en is dus stijlvol.
Het etiket is ook vrij informatief over de gebruikte ingrediënten.

Het bier is helder blond alleen op het laatste zou een beetje gist een sluier in het bier kunnen
veroorzaken.
Het witte schuim is matig maar er blijft wel een laagje op het bier.
De pareling is vrij sterk.

De eerste kennismaking met het aroma doet denken aan pils (ook Jupiller Tauro wordt genoemd) en Saaz-hop.
Wat niet vaak voorvalt bij een bier is dat je meerdere keren kunt ruiken en nog andere aroma’s vaststellen.
Bij dit bier ruiken we de tweede keer duidelijk vanille en zoete kruiden.

De smaak is verfrissend maar zonder verrassingen.
We proeven een afgerond bier met een hint van thee van rode vruchten
De smaakervaring blijft echter eerder vlak.
Opnieuw wordt Jupiller Tauro genoemd als referentie, wat toch niet echt vleiend is voor een bier dat zich “Premium Tripel” noemt.
In de afdronk duikt een zachte hopbitterheid op die droog wegtrekt.
Correct foutloos bier waar je meer dan eentje kan van drinken maar voor verrassingen is de smaakervaring iets te vlak.

Dit bier is een beetje kleurloos in het grote aanbod tripels dat al bestaat.

“Tripel Hop en co”

Door Sylvie

Bieren van een zelfde bierstijl met elkaar vergelijken blijkt een leerrijke ervaring te zijn.
De rubriek werd intussen een vaste waarde in het tijdschriftje.
Na de “Belgian Strong Ales” en de Tripels was het deze keer de beurt aan de “Tripel Hop”.

In het proefpanel zat deze keer een vrouw met een heel fijne neus.
Hier volgt haar relaas.

Als liefhebber van hoppige biersoorten, was ik al lang bereid eens een test te doen.
Uiteindelijk kwamen 4 zeer lekkere bieren op de tafel te staan :

– Duvel
– Duvel Triple Hop van 2012
– Duvel Triple Hop van 2013
– Hopus Primeur 2013

Ik was zeer verheugd, omdat ik de Duvel Triple Hop van 2012 zeer gesmaakt had.
Ik had hem vorig jaar meerdere malen gedronken, weliswaar bij zeer goed weer, leuke omstandigheden, goed gezelschap,… waardoor hij er met kop en schouders bovenuit stak.
Ik was dan ook zeer benieuwd of ik er die specifieke smaak ook zou kunnen uithalen.

De ‘gewone’ Duvel sprong er al zeer snel uit, omdat hij te ‘pilsachtig’ smaakte in vergelijking met de andere 3.
Ongelooflijk hoe deze dan in het niets valt, omdat de andere een zeer uitgesproken smaakpallet hebben.

Het is gelukt om de Triple Hop van 2012 eruit te halen, zelfs al afgaande op de reuk.
Ik had die periode vorig jaar namelijk kennis gemaakt met vlierbloesem.
Een afgietsel daarvan gemengd met bruisend water of witte wijn, heerlijk koel geserveerd, smaakt echt lekker.
Ik ruik in de triple hop van Duvel 2012 ook die geur.
Het kan niet, maar dan zal het 1 ofwel meerdere soorten hop zijn die mij daaraan doen denken. Hij smaakt ook echt verfrissend lekker.

Jammer genoeg heb ik bij de laatste 2 bieren gefaald : ik dacht namelijk dat de pittige uitgesproken geur en smaak van de Duvel Triple Hop van 2013 kwam en de zachtere afdronk tot de Hopus behoorde.
Het bleek echter omgekeerd te zijn.
De Hopus bleek (voor mij althans) pittiger te zijn dan de Duvel Triple Hop.
In ieder geval merk je wel hoe moeilijk het is zulke bieren uit elkaar te halen.

De toevoeging van verschillende hopsoorten verrijkt het smaakpallet, maar leunen toch dichtbij elkaar aan.
Toch is het fantastisch hoe smaak verandert op basis van verschillende soorten hop.

Ik blijf het dan ook leuk vinden om te leren ruiken, proeven, vergelijken,…
Dan komt de smaak weer op de voorgrond en niet zozeer het drinken op zich.

Op naar de volgende test zou ik zeggen!