Westmalle Dubbel
In de vorige editie kon u lezen hoe we de Rochefort 8 bespraken.
Ook dit keer werd een all-time-classic aan het proefpanel voorgeschoteld.
Maar in tegenstelling tot de Rochefort werd de Westmalle Dubbel door niemand (we proeven altijd blind) herkend.
Donker bruin bier, bijna zwart met een dikke beige schuimkraag.
De
schuimkraag is wandklevend en vervalt in een soort maanlandschap.
Zo hebben we het graag.
De helderheid van het bier is moeilijk te beoordelen gezien de kleur.
In het schuim zien we wel de resten van wat gist afkomstig van de nagisting op de fles. Lees verder Westmalle Dubbel→
Het zette bijna niet goed aan !
Een felle regenbui en het gevolg dat het volk niet gaat komen
opdagen zat er sterk in .
Maar tijdens het opzetten van onze stand trok de hemel open en kwam de zon er stralend door .
Onze Ambibrew Amber (vroeger Pieterbier) stond koel en wij waren er klaar voor .
Het zette buiten onze verwachtingen kalm aan maar eens de dames de markt gezien hadden konden de heren op de terugweg genieten van menig biertje.
Het bier ( dat wij dit jaar lieten brouwen bij “Brouwerij Boelens” kon je trouwens eerder dit jaar kopen op onze verkoopdag ) ging
vlot van den toog.
Het was voor ons een mooie gelegenheid om ons, na een
sabbat jaartje, eens terug in de kijker te zetten.
Hopelijk hebben jullie er van genoten en kunnen wij zorgen voor een nieuw bier zodat wij er terug bij zijn volgend jaar.
Bedankt voor de aanwezigen en we hopen dat het U gesmaakt heeft :-).
Averbode is een nieuweling op de markt, maar gezien er een slagkrachtige brouwerij achter
zit ziet het er naar uit dat het een blijver wordt.
Wij hebben een fles van 75cl, maar het bier wordt ook verkocht in flesjes van 33cl. De flessen zijn getooid met een sober maar stijlvol wit etiket, dit is een bier met een verhaal. De abdij van Averbode had nood aan een nieuwe bron van inkomsten om de gebouwen en het immense landgoed te onderhouden. Daarom besloten ze brood, kaas en bier op de markt te brengen. Geen van deze producten wordt echter door de paters zelf vervaardigd. De productie van een nieuw bier werd daarom uitbesteed aan brouwerij Huyghe te Melle Volgens wat wij vernamen op een brouwerijbezoek was dit geen toevallige of financiële keuze, maar werd er bewust een brouwerij geselecteerd die inzet op duurzaamheid en ecologie.
Iedereen kon de laatste tijd volgen hoe we ons eigen biertje lietenbrouwen bij Brouwerij Boelens om dit aan de man te brengen bij vrienden, kennissen, sympathisanten en andere bierliefhebbers.
In het “Woordje van de voorzitter” van ons tijdschriftje kon je al lezen dat het bier de deur is uitgevlogen op de verkoopdag van 07/06/2014.
Nog voor we officieel van start gingen om 11.00 uur waren de eerste Ambibrew’kes al verkocht.
Het werd de aankondiging van wat komen zou.
De hele dag kwamen en gingen mensen om ons biertje aan te schaffen.
Koen van café ’t Kruisken bood het bier exclusief in zijn café aan zodat niemand een kat in een zak hoefde te kopen.
Voor wie het gemist heeft…
Tegen half drie waren maar liefst 30 bakken (dozen) bier verkocht en om half vijf ging de 40ste en laatste bak de deur uit! (960 flesjes!)
Het stak ons, de hobbybrouwers van Ambibrew, een hart onder de
riem dat zoveel mensen geïnteresseerd waren en zijn in onze biertjes en onze activiteiten.
We kunnen dus nu al aankondigen dat er zeker dit jaar nog
activiteiten zullen volgen en we er serieus over nadenken om volgend jaar weer een biertje te koop aan te bieden.
Een klassieker onder de klassiekers!
Zoiets blind laten proeven door een proefpanel is altijd spannend…
Over etiketten en vormgeving kunnen we hier kort zijn.
Iedereen kent wellicht sobere etiketten van de Rochefortbieren waarop alleen het nummer verschilt.
Een nummer dat overigens geen aanduiding is van het alcoholgehalte, maar wel van het aantal “Belgische graden”.
Dit geeft eerder een aanduiding van de gebruikte hoeveelheid ingrediënten per liter dan van het alcoholgehalte.
Donker bruin bier met een beige fijnmazige schuimkraag.
Zelfs op ons zonnig terras kleurt dit erg donker in het glas.
Voor zover we kunnen zien ook wat gesluierd.
We waren nog maar amper bekomen van het bierfestival of de volgende activiteit stond al op ons te wachten.
Op 01/05/2014 brouwden we nog eens zelf aan café ’t Kruisken.
Vorig jaar brouwden we ook op 1 mei aan café ’t Kruisken. We doopten toen ons bier Freya, maar zoals jullie konden lezen in vorige editities van Ambibrew was Freya ons niet erg gunstig gezind.
Door een lekkend vat verloren we toen 80 liter bier.
De naam van ons 1-mei-bier was dan ook toepasselijk gekozen “Lucky Shot”. Tom had het recept samengesteld en tegen negen uur schoten we in gang.
Het weer was veel beter dan men voorspeld had en dus konden we lekker buiten op het terras brouwen. Café ’t Kruisken was ook open, je kon er ons Ambibrew-bier in avant-premiere proeven en aanschaffen, en dus was de belangstelling voor ons brouwsel redelijk groot.
De hele dag werd het een komen-en-gaan van mensen die ons wel eens (weer) aan de slag wilden zien of een biertje kwamen proeven.
Oh, ja, nog iets over het bier dat we gebouwen hebbben.
Ondanks de zomerse brouw-omstandigheden zal het een eerder
winters biertje worden.
Een donker bier waaraan geturfde whiskymout is toegevoegd.
Dat zou het bier zijn rokerig karakter moeten geven.
Na afloop dronken we zoals gewoonlijk nog een goed glas.
De “Brugse Autonome Bierproevers, kortweg BAB” is de vereniging die het Brugs bierfestival jaarlijks organiseert. Enkele jaren geleden pakten ze uit met een eigen festivalbier. Dit jaar werd een nieuwe versie ontwikkeld: “BAB Mystère”, 7,4% alc.
Er zijn verschillende versies van het etiket van het bier. Ieder etiket is een schilderij van de hand van André De Meulemeester, duidelijk geïnspireerd door Ensor. De Meulemeester was directeur van de vroegere brouwerij Aigle Belgica en was ook gevechtspiloot in de Eerste Wereldoorlog. In dit herdenkingsjaar koos men dus voor een bier ter ere van hem.
Voor het tweede jaar op rij maakten we van ons bezoek aan het Zythos bierfestival een tweedaags weekendje. Een geslaagd concept!
Hét meest gerenommeerde bierfestival van ons land is zonder twijfel het Zythos bierfestival.
En in België-bierland wil dat toch wel wat zeggen…
Gezien Leuven niet tegen de deur ligt maakten wij er een weekendje van.
Leuven profileert zich als dé bierstad van België.
Niet helemaal onterecht als je weet dat de hoofdzetel van AB-Inbev, toch de grootste brouwer ter wereld, zijn hoofdzetel nog steeds in Leuven heeft.
Maar er is ook nog een kleine artisanale brouwerij in de stad, het bierverbruik ligt er, dank zij de studenten, veel hoger dan elders te lande, en sinds 2 jaar wordt er dus ook het Zythos Bierfestival
georganiseerd.
Vroeger werd het bierfestival in St-Niklaas georganiseerd en beperkte de bier-beleving zich ook tot het festival zelf.
Leuven doet er alles aan om het de festival-ganger naar de zin te maken.
Speciale biermenu’s op restaurant, speciale bierwandelingen door de stad, brouwerijbezoeken,…
En dus springen wij graag op de kar van al die festivalvreugde.
Tegen de middag kwamen we aan in Leuven en tot onze verrassing stond ons hotel in de steigers, helemaal bedekt met gigantische
bierspandoeken.
Na het uitpakken trokken we richting restaurant Improvisio voor een lekkere lunch met konijn in blond bier.
Als aperitief namen we de nieuwe Vedett IPA.
Improvisio is gelegen op de site van een oude abdij.
Het kader en het gebouw zelf zijn zonder meer uniek.
Het eten is er lekker en betaalbaar.
Volgende keer in Leuven weten we zeker dit leuke stekje terug te vinden.
Je zou denken dat het daarna tijd wordt voor het echte werk, maar we waren geduldig. We hadden een rondleiding met gids gereserveerd over Leuven-bierstad.
De rondleiding was best ok, maar de gids bleek niet bepaald veel over bier te kennen en bleek er ook niet bepaald veel interesse voor te hebben.
Nu was ons geduld genoeg op de proef gesteld en begaven we ons, met het gratis openbaar vervoer, naar het Zythos Bierfestival.
Zoals dat gaat op bierfestivals proef je veel bieren (à 15cl per stuk).
Ze hier allemaal uitgebreid beschrijven zou ons te ver leiden.
Twee brouwers wisten ons deze keer echt wel te bekoren.
De brouwer van BOM Brewery was vroeger werkzaam bij Orval, Boon en St-Bernardus en mout al het graan dat hij gebruikt zelf.
Zijn bieren heten Triporteur. Het achtervoegel verschilt bij elk bier; De versie die ons even deed stil staan was de Triporteur Belgian Oak waarbij de mout op schilfers van Belgische eik geroosterd / gerookt werd.
Een vol complex bier waarin je smaken blijft ontdekken.
De tweede brouwer die ons wist te bekoren was De Dochter van de Korenaar met zijn Noblesse VSOP.
Noblesse VSOP is een licht blond biertje, een hoppig pilsje dat gerijpt is op jeneverbessen van Filiers.
Een prima combinatie zo blijkt en met zijn 5,5% alc ook eens een lichter biertje op het festival.
Met de regelmaat van de klok is dit bier verkrijgbaar in discounter Aldi.
Tijd om de Wolf 7 dus eens te proeven…
De etiketten van de Wolfbieren verschillen alleen in de kleur van het cijfer, er bestaat immers ook een
Wolf 8 en een Wolf 9.
De Wolf 7 toont een gouden silhouet van een huilende wolf tegen een zwarte achtergrond.
Bieren van een zelfde bierstijl met elkaar vergelijken blijkt een leerrijke ervaring te zijn.
We gingen deze keer opzoek naar de waarheid achter het verhaal dat St-Bernardus Abt en Westvleteren 12 kopieën zijn…
Er zijn veel factoren die een rol spelen als je twee bieren wil vergelijken die heel dicht bij elkaar aanleunen.
De manier van bewaren, de botteldatum,…
Met twee bieren van botteljaar 2013 deden we een verdienstelijke poging om deze twee zwaargewichten in bierland met elkaar te vergelijken.
St-Bernardus – Westvleteren…
In de abdij “Sint-Sixtus” in Westvleteren werd sinds de 19de eeuw
Westvleteren 12
bier gebrouwen.
Na de tweede wereldoorlog werd echter beslist het brouwen in licentie te geven. Dat was in die periode geen uitzondering.
Anno 2014 worden de meeste abdijbieren in commerciële brouwerijen buiten de abdijmuren gebrouwen.
De licentie werd toevertrouwd aan brouwerij St-Bernardus in Westvleteren.
Omdat er nog geen regelgeving rond het gebruik van de naam “trappist” bestond werd voor Westvleteren dus de benaming “trappist” gebruikt.
Om een wildgroei van bieren met de naam trappist tegen te gaan werden regels vastgelegd.
Zo moest een echte trappist binnen de muren van een trappistenabdij gebrouwen zijn.
Zo scheiden de wegen van brouwerij St-Bernardus en de abdij
Sint Bernardus Abt 12
Sint-Sixtus. Aanvankelijk in vrede, maar na enige tijd bleek er toch een geschil te ontstaan tussen beide partijen.
Het gevolg was dat brouwerij St-Bernardus de abdij niet langer wou voorzien van gist zodat de abdij zich voor gist nu gaat bevoorraden bij de abdij van Westmalle.
St-Bernardus claimt sindsdien het enige echte recept te bezitten.
Uitzicht
Beide bieren zijn identiek van kleur, namelijk zeer donker.
De pareling is op het zicht moeilijk te beoordelen.
De St- Bernardus heeft een dikke fijnmazige schuimkraag die langstevig blijft staan.
De kleur is gebroken wit.
De schuimkraag van de Westvleteren is eveneens overvloedig, maar ze is iets grover waardoor ze iets sneller vervalt.
De kleur van het schuim van de Westvleteren neigt ook eerder naar beige.
Al bij al zijn beide bieren uiterlijk moeilijk te onderscheiden.
Aroma
Het eerste echt opvallende verschil zit in de geur.
De St- Bernardus heeft een vol fruitig en aantrekkelijk aroma waarin we duidelijk banaan herkennen (een kenmerk van een jong bier).
De Westvleteren is ingetogener, het aroma is neutraler.
Toch ruiken we een zekere houtigheid en een gebrand aroma.
Naar mate ons experiment vordert worden de bieren warmer.
Pas dan geeft de Westvleteren zijn volle aroma prijs.
Naar mate het bier warmer wordt krijgen we ook toetsen van rozijnen in de neus en wordt het aroma complexer en aangenamer.
Smaak
De St-Bernardus zet vol aan.
De smaak van gebrande mout en karamel overheerst een hopbitterheid die, eigen aan de bierstijl, op de achtergrond blijft. We nemen opnieuw dat vleugje banaan waar.
Complex enevenwichtig in de smaak.
In de smaak zul je de Westvleteren moeilijker onderscheiden van de St-Bernardus dan in het aroma. Er is weinig verschil, maar de Westvleteren mist het vleugje banaan.
Opnieuw stellen we vast dat de Westvleteren pas tot zijn volle ontplooiing komt als het bier bijna op kamertemperatuur is.
De smaak is op kamertemperatuur voller en complexer en wordt opmerkelijk aangenamer.
De St-Bernardus verliest wat van zijn pluimen bij die temperatuur.
Bij de St-Bernardus treedt een lichte zurigheid naar voor die wat wringt.
Het is zelfs zo dat, waar de voorkeur van de meeste panelleden eerst licht in het voordeel van de St-Bernardus was, de meesten naar het einde toe toch meer naar de Westvleteren neigen.
Afdronk
Bij beide bieren is de afdronk lang en aangenaam.
De gebrande karamel blijft lang hangen en voor het eerst komt ook de hopbitterheid naar voor.
Experiment bis
Ons experiment bestond deze keer eigenlijk uit twee delen.
Eerst werden de beide bieren blind geproefd en besproken om alle vooroordelen te vermijden.
Na de bekendmaking van de namen van de bieren werd uiteraard verder geproefd en gediscussieerd.
Het experiment bis bestond erin dat iedereen opnieuw beide bieren blind voorgeschoteld kreeg.
Het was de bedoeling dan de bieren te herkennen.
We haalden een score van 75% wat aantoont dat er duidelijk verschil is, maar dat beide bieren erg dicht bij elkaar aanleunen.
Conclusie
Dit zijn zonder meer twee topbieren van absolute wereldklasse.
We zijn het er unaniem over eens dat er verschil is.
Maar het verschil is zo klein dat wie slechts één van beide bieren zouvoorgeschoteld krijgen zou kunnen uitmaken of het een St-Bernardus Abt of een Westvleteren 12 is.
We vragen ons ook af of de verschillen uitgesprokener worden bij veroudering of juist zouden vervlakken.
Misschien een idee voor een volgende experiment binnen enkele jaren…
Westmalle Dubbel
