Het was nieuwjaar en dus oordeelde Sylvie (die ons de flessen schonk) dat het al eens iets meer mocht zijn, dus hadden we in januari 2 versies van de Val-Dieu te proeven.

De Grand Cru presenteert totaal anders dan zijn Kerst-broertje. Deze is erg donker bruin met een gebroken witte schuimkraag.
Het schuim is fijnmazig en sterk.

Het aroma zit verstopt onder deze dikke schuimkraag.
Alleen likeurpralines (mon Cheri) kunnen we duidelijk herkennen.

Ook dit bier is vrij zoet, maar wel aangenaam complex met toetsen van marsepein en de genoemde likeurpralines.
De fijne hopbitterheid zorgt voor een bier dat goed in evenwicht is.

Een smaakvol complex bier.
Toch is 10,5% alc wel heel zwaar en dat proef je ook.

Alcohol is een smaakdrager, eigenlijk hoef je de alcohol zelf niet te proeven en dat is in dit bier dus wel het geval.

In combinatie met het feit dat dit bier te weinig parelt zorgt dit toch voor een score van niet meer dan 3 hopbellen.

De bieren van Val-Dieu kennen, net als de abdij zelf, een bewogen geschiedenis.
Passend bij de tijd van het jaar dronken we begin januari de Kerstversie.
In het verleden was dit een donker amber bier, maar dit jaar kozen ze bij de brouwerij Val-Dieu voor een blond bier van 7% alc.

Uit onze stijlvolle 75cl fles komt het blond troebel bier met een ruwe wandklevende schuimkraag.
Het schuim is niet erg sterk maar wordt wel ondersteund door de vrij hevige pareling.

In het aroma iets houtig, maar ook wat zwavel, wellicht is dit bier nog vrij jong.

De hoofdsmaak is vrij zoetig met op de achtergrond een beetje zuur. De sterke pareling verhindert eigenlijk het vrijkomen van veel aroma.
Dit lijkt wat op een witbier waaraan de weinig kruiden zijn toegevoegd, er ontbreekt wat body.
Lees verder Val-Dieu Kerstbier (Brouwerij Val-Dieu te Aubel) →